Budowa klasztoru, początkowo znanego jako Lechnica, rozpoczęła się w 1330 roku. Wczesne zabudowania klasztorne były drewniane, ale w 1360 roku zostały zastąpione budowlami z cegły i kamienia, wzniesionymi zgodnie z zasadami architektury gotyckiej. Nazwa "Czerwony Klasztor" pochodzi od koloru pierwotnie nieotynkowanych ścian.
Historia klasztoru była burzliwa, z licznymi najazdami i zmianami właścicieli. Po pożarze w 1907 roku został odbudowany i przeszedł gruntowną renowację w latach 1955-1966. Obecnie część kompleksu pełni funkcję muzeum. Główną atrakcją jest gotycki Kościół św. Antoniego, odbudowany w stylu barokowym. Do klasztoru można dotrzeć pieszo, rowerem ścieżką pienińską lub samochodem.
